3η εβδομάδα / Θάνατος

Ξέρω, ξέρω, τι μακάβριος τίτλος θα πείτε κάποιοι και θα φύγετε, όμως να σας πω ένα ''νέο''; Ο θάνατος είναι ΤΟ ΜΟΝΟ απόλυτα σίγουρο ότι θα μας συμβεί! Είναι πραγματικά ένα αναμφισβήτητο γεγονός, αργά ή γρήγορα, για όσους έχουν ζωή. Χωρίς ζωή δεν υπάρχει θάνατος, αλλά ούτε θάνατος χωρίς ζωη. Το θέμα είναι να ζήσουμε έχοντας αυτό στο μυαλό μας, γιατί αλλιώς δεν εκτιμαμε την κάθε μέρα, την κάθε στιγμή μας σε αυτό τον πλανήτη. Τα έχουμε όλα ως δεδομένα και όταν ακούμε για μια αρρώστια ή ένα θάνατο χτυπάμε ξύλο, αυτοφτυνόμαστε πτου πτου πτου, μακριά από μας...! Και μετά το ξεχνάμε και συνεχίζουμε την γκρίνια, τη μιζέρια, την κριτική, τους τσακωμούς, και και και.

Θα μου πεις τώρα τι σε έπιασε; Με έπιασε από την Δευτέρα που πέθανε η Φώφη Γεννηματά, που σοκαριστηκα, λυπήθηκα, θύμωσα με τα ''ΕΧΑΣΕ τη μάχη'' και κάτι άλλα κλισέ, και μετά το τίποτα. Δεν μαθαίνουμε τίποτα. Γιαυτό τα γράφω, μπας και γράφοντας τα εμπεδώσω κι εγώ. Αυτές οι σκέψεις με τριγυριζαν όλη την εβδομάδα και στο κλείσιμο της πάτησα γκάζι και ολοκλήρωσα το πρόγραμμα του NLP Practitioner, πήρα το Certificate μου και συνεχίζω.

Το ταξίδι της ζωής, όσο κρατάει, να είναι γεμάτο από αξίες• αγάπη, συνεργασία, ειλικρίνεια, συμπόνια, ενσυναισθηση, αλληλοεκτιμηση, ισορροπία και ό,τι μας εξελίσσει και μας γεμίζει.

Α και υγεία παρακαλώ. Σας φιλώ!